Huweliksherdenking, Moyo en liefde.

Die week was wonderlik, en met tye het dit behoorlik gevoel asof ek sweef en my voete nie grond raak nie. Met tye besef 'n mens mos net opnuut hoe baie jy het om voor dankbaar te wees en om voor te leef.

Gert en ek was op 23 Oktober 4 jaar getroud. Shoe, die tyd vlieg. Maar wat 'n wonderlike 4 jaar was dit nie. Dit is dalk net 'n datum en 'n getal, maar in my hart is daar ook 'n stuk opgewondenheid oor dit wat nog voorlê. Met alle eerlikheid kan ek sê dat ek uitsien na dit wat voorlê, en dat ek glo dit gaan nog beter wees as dit verby is. Om sovêr te gevorder het gaan verseker gepaard met 'n klomp genade - genade vir mekaar en ook genade van ons Vader.

4 Jaar later is ek nogsteeds verlief op my man, en kan ek my nogsteeds verkyk aan hom. As vrou is ek so "gebless" want hy behandel my regtig soos 'n prinses. In dit alles kan ek regtig getuig dat die Here goed is vir ons!

Soos die tyd aanstap ontdek 'n mens regtig meer van God se meesterplan rakende die huwelik. Daar is soveel daarin opgesluit. Vreugde, geluk, blydskap, vervulling, liefde, vergifnis, genade - om net 'n paar te noem.

Saam met al die opgewondenheid bederf my man my toe behoorlik, en is ons Donderdagaand Moyo (by Spier) toe vir ons huweliksherdenking. En wat 'n spesiale aand! Ons het soveel pret gehad, en dit regtig baie geniet. Kyk, die liefde bly darem maar mooi en lekker! Ons het die interessantheid van die plek geniet, die musiekies en natuurlik die heerlike kos. Die volgende oggend was ons so moeg gewees - kompleet soos twee gevoel wat op die tafels gedans het. Maar dit was glad nie die geval nie. Dalk die ouderdom?

My kop is nogsteeds in die wolke. Maar eintlik kan dit mos maar altyd so wees. Die lewe gooi genoeg uitdagings ons kant toe, so dit wat goed is kan ons netsowel met oorgawe geniet!

Die liefde is mooi. Die liefde is lekker. God se liefde vir ons is volmaak.

Niks spesifiek nie

Ek wou al Vrydag so 'n paar gedagtes deel, maar die laaste deel van die dag het so effens onder my uitgehardloop. Nou is dit Maandag, en ons is weer volstoom aan die gang.

Is egter baie opgewonde oor hierdie week, want Donderdag is Gert en ek al 4 jaar getroud. Dit voel of ons net gister getrou het, maar aan die anderkant voel dit weer asof daar 'n leeftyd se mooi herinneringe tussen ons is. So nog 3 slapies voor ons dit vier!

Die naweek was besonders lekker, en my man het my behoorlik bederf. Ek waardeer hom regtig so baie. As gesinnetjie het ons so lekker tyd saam spandeer, en in dit alles het ek net weereens besef hoe baie die Here ons mee seën. Alberto raak by die dag groter en ouliker, en hy sit verseker elke dag 'n glimlag op ons gesigte. So kruip hy ook elke dag al hoe dieper ons harte in my sy geluidjies, skaterlaggies en groot ogies. En soos Gert altyd sê - ons kan verseker nie net by een stop nie. Dis dan so lekker. En lekker is dit verseker!

En ja, dit is. Om ouers te wees is 'n hele nuwe ervaring, en ons leer so baie. En verseker ook oor ons afhanklikheid van God in dit alles. Die hele besef van wat onvoorwaardelike liefde is, en hoe die Here ons liefhet "ten spyte van" kry vir ons 'n nuwe betekenis. Dis asof ons net meer van God se vaderhart beleef. Wat 'n seën!

So tussen al hierdie opwindende ervarings is ek ook besig om te studeer. Party dae is dit maar moeilik aangesien daar soveel lekkerder dinge is om te doen - maar na 4 Februarie is dit vir eers klaar. Dan gaan ons behoorlik die son, sand en see geniet! Voor dan is daar darem nog 'n paar lekker kuiers wat voorlê soos ons beplande ski naweek, 'n kamp, 'n troue, 'n verjaarsdag of twee, lekker kuier saam met vriende en familie. Mmm, waar gaan ek tyd kry vir swot!?

Vandag sit ek hier met 'n hart wat oorloop van liefde en dankbaarheid.

Sien uit na dit wat voorlê.